Shoes

nice analogy =)


1. The overused shoes

When I went to Davao for Christmas vacation in 2001,

I found what I think was the best shoes I've ever

had. It was a blue and white slip-ons with a flower

on its strap. Margay ang tatak niya. Ang tagal ko na

naghanap ng blue na kikay slip-ons at doon ko lang

sa Gaisano Davao nahanap iyun. And I bought the

shoes for 500 lang! Feeling ko pa, suwerte ako dahil

last pair na iyun. And it was my size!


Sobrang natuwa ako sa kikay kong sapatos. At

napakalambot niya! I wore the shoes everyday because

they would match anything... denim, slacks, capri

pants, skirt, dress. Gamit ko siya in the office, at

the mall, in church, even at the beach!

Dahil araw-araw ko siyang nagamit, at nasuot ko na

siya sa kung saan, it was expected na wala pang

isang taon ay sira na siya. Sabi ko, okay lang. May

Margay naman sa Robinsons saka sa Landmark, siguro

naman may ganoong style pa sila. Ngunit napuntahan

ko na lahat ng display ng Margay pero wala akong

nakitang katulad nang nabili ko sa Davao .

Nakadalawang uwi na ako sa Davao at pumupunta ako sa

Gaisano, umaasang may makikita akong ganoon klaseng

sapatos. Hindi na nga ako naghahangad ng eksaktong

ganoon eh. Kahit na kamukha lang o kasing-lambot

lang, okay na. Kaso wala.


Iyong kikay blue Margay na slip-ons ko -- na

malambot at may naka-angat na bulaklak sa strap, na

bagay sa kahit anong damit ko -- ay sira na ngayon.

Hindi lang siya sira, nangingitim na sa dumi, at

hindi na kayang i-glue ang punit na talampakan. Pero

hindi ko pa siya maitapon-tapon. Hindi ko alam kung

bakit. Alam ko hindi ko na siya maisusuot uli, pero

may reminder naman ako na once upon a time, I had a

perfect pair of shoes. Hindi ko nga lang inalagaan.

Lesson learned:


Kapag nahanap mo na ang bagay o tao na sa tingin mo

ay perfect na para sa iyo, ingatan at alagaan mo.

Huwag mong abusuhin. Kapag nawala sila, baka wala ka

nang mahahanap na kapalit. At habambuhay mo na lang

iisipin na " sana , inalaagaan ko siya."


2. The "maganda siya pero masakit" shoes

May fini-fit ako noon na sapatos sa Celine. Okay

lang ang presyo. Maganda ang material. Kikay ang

hitsura. At kapag suot ko, nakaka-sexy ng paa. May

isang problema nga lang... masakit sa paa.

Pero cutie kasi siya eh. Saka on sale. At sadyang

matigas ang ulo ko. Kaya ayun, binili ko.>

Sa umpisa, okay lang naman. Keri ko. Saka masakit

naman talaga sa paa ang bagong sapatos. Pero habang

lumilipas ang oras, lalong sumasakit. Hindi siya

meant sa pangmatagalang suot. Habang suot ko siya,

parang gusto kong umiyak sa tuwing humahakbang ako.

Pagdating ko ng bahay, puro sugat at galos ang paa

ko. At ilang linggo din akong may peklat sa paa

dahil sa diyaskeng sapatos na iyun.

Kapag sa umpisa pa lang, alam mo na masakit na sa

paa at hindi mo puwedeng suotin ng matagalan, huwag

mo nang bilhin. Bakit mo pa itutuloy kung alam mong

masasaktan ka lamang kapag sinuot mo?

Parang pakikipag-relasyon din iyan eh. May mga

lalake na good on paper, bagay sa iyo, tipo mo nga

eh. Ang kaso, panandalian lang siya. "Boylet" lang

kasi unavailable siya. Bakit mo pa itutuloy kong

alam mong eventually ay masasaktan ka lang? Sana ,

habang maaga pa, iwasan mo na.


Lesson learned:

Kung sa umpisa pa lang, alam mo na masasaktan ka

lamang sa bandang huli, huwag mo nang ituloy. Baka

mag-iwan pa iyan ng scar na hindi mo na maaaalis

kailan man.





3. The shoes that got away

May nakita akong magandang sandals sa Landmark. Mura

lang, less than 500 lang siguro. Kakaiba din siya

kasi hindi siya iyong style na makikita mo sa

babaeng katabi mo sa MRT. Black and white siya.

Polka dots ang strap niya pero hindi cheap ang

dating. Ang kikay nga eh. tapos, two inches iyong

heels niya. Sinukat ko minsan, ang ganda sa paa!


Kaya lang, hindi ko siya binili. Kasi, kakaiba siya

eh. Mahirap hanapan ng ka-match na damit at bag.

Saka kakabili ko lang kasi ng isang sandals kaya

sabi ko, next pay day ko na lang bibilhin ang polka

dots na sapatos na yun.


Madalas akong dumaan sa Landmark at nakikita ko ang

sapatos na gusto ko bilhin pero hindi ko

mabili-bili. Ilang pay day na ang dumaan pero hindi

ko pa rin siya kinukuha para iuwi. Hanggang sa

dumating ang oras na kailangan ko ng isang kikay na

sandals na may print. Naisip ko agad ang polka-dots

na matagal ko na gusto bilihin. Pero pag-punta ko sa

Landmark, wala na siya doon. Naubos na. Ang ending,

napabili ako ng ibang printed na sapatos na hindi ko

naman talaga gusto pero wala akong choice kasi

kailangan ko na nga.

Lesson learned:


Kung magpapaligaya sa atin ang isang bagay, seize

the day! Sa kaka-delay, baka mawala lang sa atin ito

at mauuwi tayong nagse-settle sa hindi naman talaga

natin gusto. Mas mahirap pagsisihan ang mga bagay na

hindi mo ginawa. Wala na yatang mas masakit pa sa

thought na abot-kamay mo na lang, pero pinalampas mo

pa.


Sino ba naman mag-aakalang may mapupulot pala akong

leksyon sa mga sapatos? Kaya nga panay bili ko eh,

para mas marami pa akong matutunan. Sa susunod, I

will find lessons from bags naman para ma-justify

din kung bakit sandamakmak ang bags ko.


- anonymous -